تا حالا سر دو راهی موندی؟
بی قراری می کردم. همه جارو برای دیدنش زیر پا گذاشته بودم. اونجا هم نبود. گفتم خدایا یه کاری بکن خسته شدم. یه ندایی بهم گفت برو٬ برو تا پیداش کنی. راه افتادم تا شاید همینطور که تو خیابونا می چرخم ببینمش. تابلوی خیابونا یکی یکی از جلوی چشمام رد می شد. دیگه جونی نداشتم. شاید باید همون اونجا منتظرش می شستم. اما اگه نمی اومد چی؟ مونده بودم برگردم یا به راهم ادامه بدم. خدایا خودت به یه طرفی حولم بده. می رم٬ می رم تا برسم. ولی خسته ام بریدم دل پریشونم. موندم سر دو راهی. گفتم برم و توی فلان پارک بشینم تا ساعت ۴ بشه. نه میرم پیش بابا اونجا بهتره پیش هم ناهارم می خوریم اونم از تنهایی در میاد. وایش... دارم کلافه می شم. تو فکر بودم که تشنگی امونم رو برید. تو خیابونی گیر کرده بودم که بقالی توش گیر نمی اومد. از ته دل گفتم: خدایا تشنمه یه چیزی بده تا جیگرم حال بیاد می خوام خنکم کنه. هنوز درخواستم تموم نشده بود که... . خوشحال رفتم تو کوچه. خدا جونم شکرت اینقدر سریع. بستنی رو که گاز زدم تا مغز سرم یخ کرد. آخ که عجب خدایی دارم چقدر خوبه. خوب حالا کجا برم؟ سرمو که بالا کردم چشمم به تابلوی ایست افتاد. خوشکم زد. بالاش یه تابلو بود که می گفت برو سمت چپ. خدایا یعنی می گی برم اون وری. آخه از همون ور که اومدم. یعنی نرم پیش بابام. مجید بی خیال همه چیز که نشونه نیست. تا سر کوچه میرم اگه بازم نشونه بود به راهم ادامه میدم. ایندفه دیگه نفسم بند اومد. به راهم ادامه دادم. فلش بعدی... فلش بعدی... و فلش بعدی. رسیدم به همون پارک. خدایا حکمتش چیه نکنه اینجاس. خستگیم یادم رفت. تمام پارکو زیرو رو کردم ولی نبود. روی یه صندلی نشستم تا تاول پاهام اروم بگیره ولی هنوز خبری ازش نبود....
ادامه دارد.
جالب بود!! سر دو راهی !! من همه زندگیم تا حالا با دو راهی رفته جلو!!
اینورام بیا!!!!
بابا نشونه...!!!
آدمایی که این جوری به نشونه ها توجه می کنن بعضی وقتا خیلی خوش شانسن. معجزاتی رو حس می کنن که برای بقیه یه اتفاق عادیه!
لذت هایی رو هم می برن که هیشکی هیچی دربارش نمی دونه.