به اسم آه

     آنگاه که از خود به «خود» دمید. آنگاه که ملائکه بوسه بر پای «خود» زدند. آنگاه که ابلیس به «خود» سجده نکرد و آنگاه که «خود» سیب شراب را سر کشید. همانگاه بود که تو «خود» در وهم گم شدی و تو «خود» خویشتن را به دست ابلیس سپردی. پس کوش تا خود پای بر آن قدح سیب زنی که بازگشت نزدیک است.

     به نام «آه» دوباره شروع میکنم این راه را که او «ها» کرد و آدم آفرید و آدم هر لحضه باز پس داد «آه». 

مجید